Klasyczna psychoterapia głębinowa

Oparta na pracy analitycznej, metodą wolnych skojarzeń próbuje się dotrzeć do wczesnych przeżyć, traumatycznych wydarzeń z dzieciństwa. Trzeba przywołać te wydarzenia, dokonać „catharsis”oczyszczenia. Chodzi o poznawcze uświadomienie, zrozumienie tamtych zdarzeń, przebaczenie i uporanie się z nimi. Następuje przywiązanie do terapeuty. Nie ukazuje terminu końcowego terapii. Osoba ze wszystkim „przybiega' do terapeuty, często z błahostkami.

Terapia dynamiczna

Stworzona przez uczniów Freuda (np. E. Fromm). Polega na przeniesieniu przyczyn ze spraw związanych np. z kompleksami.

Psychoterapia Pawłowowska

Brak równowagi między pobudzeniem a hamowaniem – zaburzenia dynamiki. Stosuje się hipnozę, wsparcie farmakologiczne, terapię pracą, muzykoterapię.

Psychoterapia behawiorystyczna

Zmierza do zmiany zachowania. Behawioryści mówili o nerwicach, których człowiek wg nich się nauczył. Należy się tego oduczyć, choć nie jest to proste.

Psychoterapia antropologiczna

Antropologiczna – tzn. Poszukująca. Pytania o sens życia, czym jest miłość, braterstwo, dyscyplina, spontaniczność zachowania. Terapia wraz z pacjentem – szukanie sensu życia.

Wiktor Frankl – tworzy tzw. logoterapię (chodzi o więź duchową):

• psychoterapeuta daje poczucie więzi, to bliskość, kontakt, współodczuwanie

• mówi o frustracji egzystencjalnej, kryzysach, które dopadają nas najczęściej w czasie weekendu (statystyki pokazują, że najwięcej samobójstw występuje właśnie podczas weekendu)

Psychologia humanistyczna (Maslow, Rogers):

• każdy człowiek chce się rozwijać, w każdym jest jakiś potencjał

• każdy z natury jest dobry

• praca zorientowana na „tu i teraz”

• chodzi o naturalność, autentyczność człowieka

• treningi personalne, grupy zawodowe